ديگرى ببرد و به مصرف برساند و بنابراحتياط واجب مخارج حمل و نقل به محلّ ديگر به عهده خود او است، ولى اگر زكات تلف شود، ضامن نيست.

مسأله 1680. اگر در محلّ خودش مستحق پيدا شود، با اين حال مى‌تواند زكات را به محلّ ديگرى ببرد؛ ولى مخارج آن بر عهده خود اوست و اگر زكات تلف شود بنابر احتياط واجب ضامن است، هرچند با اجازه حاكم شرع باشد.

مسأله 1681. اجرت وزن كردن گندم و جو و مانند آن، كه براى زكات مى‌دهد بر خود اوست.

مسأله 1682. احتياط واجب آن است كه به هر فقير كمتر از زكات نصاب اوّل نقره (دومثقال و 15 نخود) ندهد؛ و اگر از چيز ديگر مانند گندم و جو زكات مى‌دهد نيز قيمت آن كمتر از اين مقدار نباشد.

مسأله 1683. مكروه است انسان از مستحق بخواهد كه زكاتى را كه به او داده به خودش بفروشد، ولى اگر مستحق بخواهد زكاتى را كه گرفته تبديل به پول كند، كسى كه زكات را به او داده بر ديگران مقدّم است.

مسأله 1684. هرگاه شك كند كه زكات واجب را پرداخته يا نه، بايد بدهد، هر چند شكّ او مربوط به زكات سالهاى گذشته باشد.

مسأله 1685. فقير حق ندارد زكات را به كمتر از مقدار آن صلح كند، يا چيزى را گرانتر از قيمت آن به‌عنوان زكات بپذيرد، يا زكات را از مالك گرفته وبه خودش ببخشد، حتّى اگر كسى زكات زيادى بدهكار است و فقير شده و نمى‌تواند زكات را ادا كند بر ذمّه او مى‌ماند، مانند بدهى‌هاى ديگرش؛ و گرفتن و بخشيدن به او اشكال دارد.

مسأله 1686. انسان مى‌تواند از زكات، كتابهاى دينى و علمى و قرآن و دعا و ساير كتبى كه در پيشرفت هدفهاى اسلامى مؤثّر است بخرد و وقف نمايد، خواه وقف عموم كند، يا وقف اشخاص خاص، حتّى مى‌تواند بر اولاد خود و كسانى كه واجب‌النّفقه او هستند وقف كند؛ ولى نمى‌تواند از زكات املاكى بخرد و بر اولاد خود وقف نمايد.