1. پنجشنبه اوّل و آخر هر ماه و اوّلين چهارشنبه بعد از روز دهم ماه، حتّى اگر كسى اينها را به جا نياورد مستحب است قضا كند.

2. سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه.

3. تمام ماه رجب و شعبان و اگر نتواند قسمتى از آن را روزه بگيرد، هر چند يك روز باشد.

4. روز بيست و چهارم ذى‌الحجّه و بيست و نهم ذى‌القعده.

5. روز اوّل ذى‌الحجّه تا روز نهم، ولى اگر به واسطه ضعف روزه نتواند دعاهاى روز عرفه را بخواند روزه آن روز مكروه است.

6. عيد سعيد غدير (18 ذى‌الحجّه).

7. روز اوّل و سوم و هفتم محرّم.

8. روز تولّد پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله (17 ربيع الاول).

9. روز مبعث رسول خدا صلى الله عليه و آله (27 رجب).

10. روز عيد نوروز.

مسأله 1471. هرگاه كسى روزه مستحبّى بگيرد واجب نيست آن را به آخر برساند و هر موقع بخواهد مى‌تواند روزه خود را بخورد، بلكه اگر برادر مؤمنى او را به غذا دعوت كند، مستحبّ است دعوت او را قبول كرده در اثناء روز افطار نمايد.

كسانى كه نمى‌توانند روزه بگيرند

مسأله 1472. براى شش گروه روزه گرفتن صحيح نيست هر چند مستحبّ است اعمالى كه روزه را باطل مى‌كند ترك كنند:

1. مسافرانى كه در سفر روزه خود را خورده‌اند و پيش از ظهر به وطن يا جايى كه مى‌خواهند ده روز اقامت كنند وارد شوند.

2. مسافرانى كه بعد از ظهر به وطن يا محلّ اقامت مى‌رسند.

3. بيمارانى كه قبل از ظهر بهبودى يابند، ولى كارى كه روزه را باطل مى‌كند