و مادر شود جايز نيست، ولى اجازه گرفتن از آنها لازم نمى‌باشد.

مسأله 1464. كسى كه مى‌داند روزه براى او ضرر دارد بايد روزه را ترك كند و اگر روزه بگيرد صحيح نيست، همچنين اگر يقين ندارد امّا احتمال قابل توجّهى مى‌دهد كه روزه براى او ضرر دارد، خواه اين احتمال از تجربه شخصى حاصل شده باشد يا از گفته طبيب.

مسأله 1465. اگر طبيب بگويد روزه ضرر دارد، امّا او با تجربه دريافته است كه ضرر ندارد، بايد روزه بگيرد؛ و در صورت معلوم نبودن ضرر، مى‌تواند يكى دو روز تجربه كند و بعد طبق دستور بالا عمل نمايد.

مسأله 1466. هرگاه عقيده‌اش اين بود كه روزه براى او ضرر ندارد و روزه گرفت و بعد از مغرب فهميد روزه براى او ضرر داشته، احتياط آن است كه قضاى آن را بجا آورد.

مسأله 1467. روزى كه انسان شك دارد كه آخر ماه شعبان است يا اوّل ماه رمضان، اگر مى‌خواهد روزه بگيرد بايد به قصد آخر شعبان باشد؛ و اگر به نيّت اوّل ماه رمضان روزه بگيرد حرام و باطل است.

مسأله 1468. غير از روزه‌هايى كه گفته شد روزه‌هاى حرام ديگرى نيز هست كه در كتابهاى مفصّل گفته شده است.

روزه‌هاى مكروه‌

مسأله 1469. روزه روز عاشورا مكروه است، همچنين روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان؛ و روزه ميهمان بدون اجازه ميزبان نيز كراهت دارد.

روزه‌هاى مستحب‌

مسأله 1470. روزه تمام روزهاى سال، غير از روزه‌هاى حرام و مكروه كه دربالا گفته شد، مستحب است، ولى بعضى از روزها تأكيد بيشترى دارد از جمله: