ج) اگر فراموش كرده كه روزه است و آب را فرو برد.

د) اگر براى وضو آب در دهان كند و بى‌اختيار فرو رود.

ه) كسى با همسر خود بازى كند و اطمينان داشته باشد كه با اين كار منى خارج نمى‌شود و تصادفاً خارج شود.

و) در صورتى كه در شب ماه رمضان جنب باشد و بخوابد؛ ولى در خواب اوّل بيدار نشود.

مسأله 1425. مضمضه كردن زياد براى روزه‌دار مكروه است و بعد از مضمضه بايد آب خارجى را از دهان بيرون بريزد و بهتر است سه مرتبه آب دهان را بيندازد؛ و اگر بداند به واسطه مضمضه بى‌اختيار آب وارد گلويش مى‌شود نبايد مضمضه كند.

مسأله 1426. هرگاه انسان شك دارد مغرب شده يا نه، نمى‌تواند افطار كند و اگر افطار كند هم قضا دارد و هم كفّاره، ولى اگر شك كند كه صبح شده يا نه مى‌تواند كارهايى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد و تحقيق كردن نيز واجب نيست.

احكام روزه قضا

مسأله 1427. روزه‌هايى كه در حال جنون به جا نياورده، بعد از عاقل شدن لازم نيست قضا كند، همچنين اگر كافرى مسلمان شود قضاى روزه‌هاى گذشته واجب نيست؛ امّا اگر مسلمانى مرتد شود و دوباره برگردد و مسلمان شود روزه‌هاى دوران مرتد بودن را بايد قضا نمايد.

مسأله 1428. هرگاه به واسطه مستى، روزه او ترك شده، بايد قضا كند، هرچند مادّه مست‌كننده را از روى اشتباه و يا براى معالجه خورده باشد؛ بلكه اگر نيّت روزه را قبلًا كرده بعد در حال مستى روزه را تمام كند بنابر احتياط واجب بايد قضا نمايد.

مسأله 1429. روزه‌هايى كه به خاطر مسافرت يا بيمارى و مانند آن ترك شده بايد قضا كند، امّا اگر نداند تعداد روزه‌هاى فوت شده چه اندازه بوده، كافى است مقدارى‌