مسأله 1290. در صورتى نماز آيات واجب است كه اين امور در همان محل رخ دهد و اگر در شهرها و نقاط ديگر رخ دهد بر او واجب نيست.

مسأله 1291. در موقع گرفتن خورشيد يا ماه وقت نماز آيات از موقعى است كه شروع به گرفتن كرده و تازمانى كه كاملًا باز نشده ادامه دارد؛ ولى احتياط مستحب آن است قبل از شروع به باز شدن نماز را بخواند.

مسأله 1292. هنگامى‌كه زلزله يا صاعقه و مانند آن اتّفاق مى‌افتد بايد بلافاصله نماز آيات را بخواند و اگر نخواند معصيت كرده و احتياط مستحب آن است كه تا آخر عمر هر وقت توانست بخواند.

مسأله 1293. اگر بعد از گذشتن وقت بفهمد تمام خورشيد يا ماه گرفته بوده، بايد قضاى نماز آيات را به‌جا آورد، امّا اگر تمام آن نگرفته باشد قضا واجب نيست.

مسأله 1294. اگر به او خبر دهند خورشيد يا ماه گرفته، ولى براى او يقين حاصل نشود و نماز نخواند، بعداً معلوم شود كه راست گفته‌اند، چنانچه تمام خورشيد يا ماه گرفته باشد بايد نماز آيات را بخواند، وگرنه واجب نيست.

مسأله 1295. اگر از گفته منجّمين و اشخاصى كه از اين امور اطّلاع دارند اطمينان پيدا كند كه خورشيد يا ماه گرفته، بايد نماز آيات را بخواند؛ و نيز اگر بگويند فلان وقت خورشيد يا ماه مى‌گيرد و فلان مقدار طول مى‌كشد و به گفته آنها اطمينان پيدا كند، بايد وقت را رعايت كند.

مسأله 1296. اگر در وقتى كه نماز روزانه واجب است نماز آيات بر او واجب شود، هرگاه براى هر دو وقت دارد، هر كدام را اوّل بخواند اشكالى ندارد؛ و اگر وقت يكى از آن دو تنگ شود، بايد اوّل آن را بخواند و اگر وقت هر دو تنگ باشد، بايد اوّل نماز روزانه را بخواند.

مسأله 1297. اگر در وسط نماز روزانه بفهمد كه وقت نماز آيات تنگ است و وقت نماز روزانه هم تنگ باشد، بايد نماز روزانه را ادامه دهد بعد نماز آيات را بخواند؛ و اگر وقت نماز روزانه تنگ نيست بايد آن را بشكند اوّل نماز آيات را بخواند، بعد