تيمّم را پشت سر هم به جا آورد و اگر ميان آنها بقدرى فاصله دهد كه صورت تيمّم از بين برود باطل است.

مسأله 652. لازم نيست در موقع نيّت معيّن كند كه تيمّم او بدل از غسل است يا بدل از وضو، همين اندازه كه قصد اطاعت امر الهى را دارد كافى است، حتّى اگر يكى را به جاى ديگرى نيّت كند امّا قصد او اطاعت امر واقعى الهى باشد، صحيح است.

مسأله 653. بنابر احتياط واجب بايد اعضاى تيمّم و كف دستها پاك باشد؛ ولى اگر كف دست نجس باشد و نتواند آن را آب بكشد بايد با همان وضع تيمّم كند.

مسأله 654. بايد براى تيمّم، موانع را از اعضاى تيمّم برطرف كند و اگر انگشترى در دست دارد بيرون آورد، همچنين اگر موى پيش سر روى پيشانى افتاده آن را بايد كنار زند، حتّى اگر احتمال قابل توجهى مى‌دهد كه مانعى در كار باشد بايد جستجو نمايد.

مسأله 655. هرگاه پيشانى يا پشت دستها يا كف دستها زخم باشد و پارچه يا چيز ديگرى بر آن بسته است كه نمى‌تواند باز كند، يا ضرر دارد، بايد با همان حال تيمّم كند.

مسأله 656. كسى كه خودش توانايى بر تيمّم ندارد، بايد نايب بگيرد، يعنى كسى دستهاى او را بر زمين زند؛ و اگر ممكن نيست، بر زمين بگذارد و بعد با دست خودش او را تيمّم دهد؛ اگر اين هم ممكن نباشد بايد نايب دست خود را بر چيزى كه تيمّم بر آن صحيح است بزند و بر پيشانى و دستهاى او بكشد.

مسأله 657. بعد از فراغت از تيمّم اگر شك كند كه درست انجام داده يا نه، اعتنا نكند؛ و اگر در اثنا شك كند، احتياط واجب آن است كه برگردد و قسمت مشكوك را دوباره انجام دهد.

مسأله 658. كسى كه وظيفه‌اش تيمّم است نبايد پيش از وقت نماز تيمّم كند؛ ولى اگر براى كار واجب ديگر يا كار مستحبّى تيمّم كند و تا وقت نماز عذرش باقى باشد، مى‌تواند با همان تيمّم نماز بخواند.