آن جايز است؛ ولى تيمّم بر جواهرات مانند سنگ عقيق و فيروزه باطل است؛ و احتياط واجب آن است كه بر گچ و آهك پخته و همچنين بر آجر و سفال تيمّم نكند.

مسأله 639. هرگاه چيزهايى كه در مسأله سابق گفتيم پيدا نشود، بايد بر گرد و غبارى كه روى لباس و مانند آن است تيمّم كند؛ و چنانچه غبار پيدا نشود بايد بر گِل تيمّم كند؛ و اگر گِل هم پيدا نشود احتياط واجب آن است كه نماز را بدون تيمّم بخواند و بعداً قضاى آن را نيز به جا آورد و چنين كسى را «فاقد الطّهورين» نامند.

مسأله 640. كسى كه آب ندارد اگر برف يا يخ داشته باشد چنانچه ممكن است بايد آن را آب كند و با آن وضو يا غسل به جا آورد.

مسأله 641. اگر كاه يا اشياء ديگرى با خاك و ريگ مخلوط شود، تيمّم بر آن جايز نيست؛ ولى اگر آنقدر كم باشد كه در خاك يا ريگ از بين رفته حساب شود تيمّم بر آن مانعى ندارد.

مسأله 642. هرگاه براى تيمّم خاك و مانند آن ندارد، امّا مى‌تواند خريدارى كند، واجب است اقدام نمايد.

مسأله 643. تيمّم بر ديوار گلى صحيح است؛ و احتياط مستحب آن است كه با وجود زمين يا خاك خشك، بر زمين يا خاك نمناك تيمّم نكند.

مسأله 644. چيزى كه بر آن تيمّم مى‌كند بنابر احتياط واجب بايد غصبى‌نباشد، امّا اگر نداند غصبى است و يا فراموش كرده باشد تيمّم او صحيح است، مگر آن‌كه خودش آن را غصب كرده باشد.

مسأله 645. كسى كه در جاى غصبى زندانى است مى‌تواند بر خاك يا سنگ آن تيمّم نمايد و نماز بخواند.

مسأله 646. بهتر است تا آنجا كه امكان دارد چيزى كه بر آن تيمّم مى‌كند گردى داشته باشد كه بر دست بماند و بعد از زدن دست بر آن، مستحب است دست را بتكاند كه گرد و خاك اضافى آن بريزد.