هنوز حسّ و حركت پيدا نكرده) بنابر احتياط واجب به همين دستور عمل كنند.

مسأله 581. دفن مسلمان در قبرستان غير مسلمان، و دفن كافر در قبرستان مسلمان، جايز نيست بنابر احتياط واجب؛ همچنين دفن مسلمان در جايى كه نسبت به او بى‌احترامى محسوب نشود حرام است، مانند جايى كه خاكروبه و كثافت مى‌ريزند.

مسأله 582. ميّت را نبايد در جاى غصبى دفن كنند؛ و همچنين در جايى كه براى دفن وقف نشده است (مانند مساجد و مدارس دينى)، مگر اين‌كه از اوّل جايى را براى دفن در نظر بگيرند و از وقف مستثنا كنند.

مسأله 583. دفن ميّت در قبر مرده ديگر در صورتى كه موجب نبش نشود (يعنى بدن مرده قبلى ظاهر نگردد) و زمين هم مباح يا وقف‌عام باشد مانعى ندارد.

مسأله 584. بنابر احتياط واجب چيزى كه از ميّت جدا مى‌شود، حتّى مو يا ناخن و دندان را بايد با او دفن كرد، ولى به صورتى كه موجب نبش قبر نشود؛ امّا دفن ناخن و دندانى كه در حال حيات از انسان جدا مى‌شود واجب نيست، هر چند بهتر است.

مسأله 585. هرگاه كسى در چاه بميرد و بيرون آوردنش ممكن نباشد بايد درِ چاه را ببندند و همان چاه را قبر او قرار دهند؛ و در صورتى كه چاه مال ديگرى باشد، بايد به نحوى او را راضى كنند.

مسأله 586. هرگاه بچّه‌اى در رحم مادر بميرد و ماندنش در رحم براى مادر خطر داشته باشد، بايد به آسانترين روش ممكن او را بيرون آورند، حتّى اگر ناچار شوند او را قطعه قطعه كنند اشكال ندارد، اين كار بايد در درجه اوّل به وسيله شوهرش اگر اهل فن است و در درجه بعد زنى كه اهل فن باشد انجام شود؛ و اگر ممكن نيست، از مرد محرمى‌كه اهل فن است استفاده كنند؛ و در غير اين صورت، ناچار بايد از مرد نامحرمى‌كه اهل فن است كمك بگيرند.

مسأله 587. هرگاه مادر بميرد و بچّه در شكمش زنده باشد بايد فورا بچّه را