شريعت مسيحى را در كتاب استقرار شريعت در مذهب مسيح كه به زبان فارسى نيز ترجمه شده، بررسى كرده است.

براى آگاهى از چگونگى شريعت مسيحى توجّه به چند نكته ضرورى است:

1. همه اديان از مردم زندگى اخلاقى مى‌خواهند، و دستورهاى آنها به نحوى براى اصلاح بشر مقرر شده است. مردم نيز با رعايت آن دستورها در اين دنيا به مقدارى تهذيب، دست مى‌يابند. آرى حيات دينى از مقدارى اخلاق برخوردار بوده و اكنون نيز چنين است.

2. مسيحيّت به گناه‌هاى اخلاقى قتل نفس، دزدى، زنا، دروغ، غيبت، تهمت و مانند اينها بسيار حساس است و اصولًا هيچ دينى نمى‌تواند اين امور را مجاز بداند يا نسبت به آنها حساس نباشد. آرى، احكام تعبّدى مانند حرمت گوشت خوك در مسيحيّت يافت نمى‌شوند.

3. فدا شدن مسيح براى گناهان بشر نيز راه گناه را براى مسيحيان نمى‌گشايد، همان‌طور كه توبه و عفو و رحمت خداى متعال و شفاعت اولياى او راهگشاى گناه براى مسلمانان نيست.

4. اعتراف به گناه نزد كشيش در مسيحيت ارتدكس و كاتوليك نيز به منظور كاهش گناه درست شده است و همه آنان حتّى كشيشان و اسقفان و پاپ آيين اعتراف را مكرّر به جا مى‌آورند. البتّه اعتراف به گناه در اسلام، يهوديّت و مسيحيّتِ پروتستان جايز نيست. در اين اديان، گناه را بايد با خود خداى مهربان در ميان گذاشت و استغفار كرد.

5. مسيحيت برخى از احكام تعبّدى تورات مانند حرمت خوردن قربانى‌هاى بتان و خون و حيوان خفه شده را قبول دارد. [1]

6. مسيحيّت برخى احكام منسوب به حضرت عيسى عليه السلام مانند تحريم طلاق را جدى مى‌گيرد.

7. و سرانجام اينكه مسيحيت شريعت مبسوطى به نام كانُن لا (Canon Law) دارد كه كليسا آن را وضع كرده است؛ زيرا كليساى مسيحى ادعا مى‌كند كه حقّ تشريع دارد.

منابع تشريع در مسيحيّت كاتوليك:

مى‌دانيم حقّ تشريع در تمام اديان الهى، ذاتاً از آن خداوند است. اوست كه عالَم و آدم را آفريد و دقيقاً از ظرفيّت و توان انسان آگاه است. و خود بهتر مى‌داند كه چه چيزهايى مايه سعادت و كمال يا فساد و تباهى آدمى است.

در آيين مسيحيّت نيز بر اين نكته تأكيد شده است كه حق تشريع در انحصار خداست، جز اينكه خداوند در مواردى خاص اين حق را به عده‌اى واگذار كرده است تا در صورت نياز براى رفع حاجت و رهايى از بن بست به جعل و تشريع قوانين بپردازند و هرچه را كه جعل نمودند به عنوان شريعت محسوب شده و اطاعت آن بر همه لازم و واجب است.

[1]. كتاب اعمال رسولان‌، 15: 29.