تفسير:
گوشهاى از مبارزات نوح عليه السلام
آيات فوق، آغازى است براى شرح قسمتى از تاريخ انبياء و سرگذشت اقوام پيشين، براى بيدارى مشركان و گروههاى مخالف.
خداوند به پيامبرش دستور مىدهد: گفتارى را كه با مشركان داشت، با شرح تاريخ عبرتانگيز پيشينيان تكميل كند.
نخست، سرگذشت «نوح» را عنوان كرده مىگويد:
«سرگذشت نوح را بر آنها تلاوت كن، هنگامى كه به قومش گفت: اى قوم من! اگر توقفم در ميان شما و يادآورى كردن آيات الهى برايتان سخت و غير قابل تحمل است، هر كار از دستتان ساخته است انجام دهيد و كوتاهى نكنيد»! «وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ نُوحٍ إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ إِنْ كانَ كَبُرَ عَلَيْكُمْ مَقامي وَ تَذْكيري بِآياتِ اللَّهِ».
«چرا كه من بر خدا توكّل كردهام» «فَعَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْتُ» و به همين دليل از غير او نمىترسم و نمىهراسم!
آنگاه تأكيد مىكند: «اكنون كه چنين است، فكر خود را جمع كنيد، و از بتهاى خود نيز دعوت به عمل آوريد تا در تصميمگيرى به شما كمك كنند» «فَأَجْمِعُوا أَمْرَكُمْ وَ شُرَكائَكُمْ».
«آن چنان كه هيچ چيز بر شما مكتوم نماند، و غم و اندوهى از اين نظر بر خاطر شما نباشد»، «ثُمَّ لايَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً»، بلكه با نهايت روشنى تصميم خود را درباره من بگيريد.
«غُمَّة» از ماده «غم»، به معنى پوشاندن چيزى است، و اين كه به اندوه نيز غم گفته مىشود، به خاطر آن است كه «قلب» انسان را مىپوشاند.