بدهى. «1»
همين مضمون در كتب اهل تسنن نيز درباره شأن نزول آيه آمده است ولى از آنجا كه آيات گذشته مربوط به حادثه «بدر» بود، بعضى بعيد دانستهاند اين آيه درباره داستان يهود «بنىقريظه» باشد؛ زيرا اين جريان مدتها بعد واقع شد.
از اين رو گفتهاند: منظور از روايات فوق، اين است كه: داستان «ابُولُبابه» يكى از مصاديق آيه مىتواند باشد نه اين كه در اين موقع نازل گرديده باشد و اين تعبير در مورد شأن نزول آيات سابقه دارد.
مثلًا در بعضى از كتب، از پارهاى از صحابه نقل شده كه فلان آيه در مورد قتل «عثمان» نازل گرديده در حالى كه مىدانيم قتل عثمان ساليان دراز بعد از وفات پيامبر بود.
اين احتمال نيز هست كه آيه در حادثه «بنىقريظه» نازل شده باشد اما چون تناسب با آيات «بدر» داشته به فرمان پيامبر به آنها ملحق شده است.
تفسير:
خيانت و سرچشمه آن
در نخستين آيه، خداوند روى سخن را به مؤمنان كرده مىفرمايد: «اى كسانى كه ايمان آوردهايد، به خدا و پيامبر خيانت نكنيد» «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لاتَخُونُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ».
خيانت به خدا و پيامبر آن است كه اسرار نظامى مسلمانان را در اختيار ديگران بگذارند.