عذاب فرا رسيد؛ و) نهى كنندگان از بدى را رهائى بخشيديم؛ و كسانى را كه ستم كردند، به خاطر نافرمانيشان به عذاب شديدى گرفتار ساختيم.
166- (آرى،) هنگامى كه در برابر آنچه از آن نهى شده بودند سركشى كردند، به آنها گفتيم: «به شكل ميمونهائى طرد شده در آئيد»!
تفسير:
يك سرگذشت عبرتانگيز
در اين آيات، صحنه ديگرى از تاريخ پرماجراى بنىاسرائيل، كه مربوط به جمعى از آنها است كه در ساحل دريائى زندگى مىكردند، آمده است، منتها روى سخن در آن به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله است، و به او مىفرمايد:
از يهود معاصر خويش درباره اين جمعيت سوال كند، يعنى اين خاطره را به وسيله سؤال در ذهن آنان مجسم ساز، تا از آن پند گيرند، و از سركشى و كيفرى كه در انتظار سركشان است بپرهيزند.
اين سرگذشت- چنان كه در روايات اسلامى به آن اشاره شده- مربوط به جمعى از بنىاسرائيل است كه در ساحل يكى از درياها (ظاهراً درياى «احمر» بوده كه در كنار سرزمين «فلسطين» قرار دارد) در بندرى به نام «ايله» (كه امروز به نام بندر «ايلات» معروف مىباشد) زندگى مىكردند، و از طرف خداوند به عنوان آزمايش و امتحان دستورى به آنها داده شد و آن اين كه:
صيد ماهى را در آن روز تعطيل كنند اما آنها با آن دستور مخالفت كردند و گرفتار مجازات دردناكى شدند كه شرح آن را در اين آيات مىخوانيم.
در نخستين آيه مىفرمايد: «از قوم يهود معاصر خويش ماجراى شهرى را كه در كنار دريا قرار داشت سؤال كن» «وَ سْئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتي كانَتْ حاضِرَةَ