به همين جهت مىبينيم آنها با صراحت و شجاعت (چنان كه در آيه 72 سوره «طه» آمده است) گفتند:
«سوگند به همان كس كه ما را آفريده ما هرگز تو را بر دلائل روشنى كه از طرف پروردگار به ما رسيده است، مقدم نخواهيم داشت، تو هر چه مىخواهى بكن! اما بدان كه دائره قدرتت محدود به همين زندگى دنيا است»!
و سرانجام- چنان كه در روايات و تواريخ آمده است- آن قدر در اين راه ايستادگى به خرج دادند كه فرعون، تهديد خود را عملى ساخت، و بدنهاى مُثلهشده آنان را در كنار رود نيل بر شاخههاى درختان بلند نخل آويزان نمود، و نام پرافتخار آنها در دفتر آزاد مردان جهان ثبت شد، و به گفته مفسر بزرگ مرحوم «طبرسى»: كانُوا أَوَّلَ النَّهارِ كُفَّاراً سَحَرَةً وَ آخِرَ النَّهارِ شُهَداءَ بَرَرَةً: «صبحگاهان كافر بودند و ساحر، شامگاهان شهيدان نيكوكار راه خدا»! «1»
ولى بايد توجه داشت كه چنين انقلاب، تحوّل و استقامتى جز در پناه امدادهاى الهى ممكن نيست، و مسلماً آنها كه در مسير حق گام مىگذارند، چنين امدادهائى به سراغ آنها خواهد شتافت.
***