اعصار و قرون مىشود، دستور مىدهد و مىفرمايد: «اى فرزندان آدم! زينت خود را به هنگام رفتن به مسجد با خود برداريد» «يا بَني آدَمَ خُذُوا زينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ».
اين جمله هم مىتواند اشاره به «زينتهاى جسمانى» باشد كه شامل پوشيدن لباسهاى مرتب و پاك و تميز، شانه زدن موها، و به كار بردن عطر و مانند آن مىشود،
و هم شامل «زينتهاى معنوى»، يعنى صفات انسانى، ملكات اخلاقى و پاكى نيّت و اخلاص.
و اگر مىبينيم در بعضى از روايات اسلامى تنها اشاره به لباس خوب يا شانه كردن موها شده؛
و يا اگر مىبينيم تنها سخن از مراسم نماز عيد و نماز جمعه به ميان آمده، دليل بر انحصار نيست بلكه هدف بيان مصداقهاى روشن است. «1»
همچنين اگر مىبينيم در بعضى ديگر از روايات، زينت به معنى رهبران و پيشوايان شايسته تفسير شده، «2» دليل بر وسعت مفهوم آيه است كه همه زينتهاى ظاهرى و باطنى را در بر مىگيرد.
گر چه اين حكم، مربوط به تمام فرزندان آدم در هر زمان است، ولى ضمناً نكوهشى است از عمل زشت جمعى از اعراب در زمان جاهليت كه به هنگام آمدن به مسجدالحرام و طواف خانه خدا، كاملًا عريان و برهنه مىشدند.
و هم اندرزى است به آنها كه به هنگام نماز و يا رفتن به مساجد لباسهاى