گناهان را مىشويد، و صله رحم كه ثروت را زياد و عمر را طولانى مىكند، انفاقهاى پنهانى كه جبران گناهان مىنمايد و انفاق آشكار كه مرگهاى ناگوار و بد را دور مىسازد و كارهاى نيك كه انسان را از سقوط نجات مىدهد». «1»
و نيز شفاعت پيامبران، امامان و بندگان صالح خدا كه طبق صريح قرآن باعث تقرّب به پروردگار مىگردد، همه در مفهوم وسيع توسّل داخل است.
و همچنين پيروى از پيامبر و امام و گام نهادن در جاى گام آنها؛ زيرا همه اينها موجب نزديكى به ساحت قدس پروردگار مىباشد، حتى سوگند دادن خدا به مقام پيامبران و امامان و صالحان كه نشانه علاقه به آنها و اهميت دادن به مقام و مكتب آنان مىباشد، همه جزء اين مفهوم وسيع است.
و آنها كه آيه فوق را به بعضى از اين مفاهيم اختصاص دادهاند، در حقيقت هيچ گونه دليلى بر اين تخصيص ندارند؛ زيرا همان طور كه گفتيم: «وسيله» مفهوم لغويش به معنى هر چيزى است كه باعث تقرّب مىگردد.
لازم به تذكر است كه هرگز منظور اين نيست كه چيزى را از شخص پيامبر يا امام مستقلًا تقاضا كنند، بلكه منظور اين است: با اعمال صالح يا پيروى از پيامبر و امام عليه السلام، يا شفاعت آنان و يا سوگند دادن خداوند به مقام و مكتب آنها (كه خود يك نوع احترام و اهتمام به موقعيت آنها و يك نوع عبادت است) از خداوند چيزى را بخواهند.
اين معنى نه بوى شرك مىدهد، نه بر خلاف آيات ديگر قرآن است و نه از عموم آيه فوق بيرون مىباشد (دقت كنيد).
***