66 وَ لَوْ أَنَّا كَتَبْنا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِنْ دِيارِكُمْ ما فَعَلُوهُ إِلَّا قَليلٌ مِنْهُمْ وَ لَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا ما يُوعَظُونَ بِهِ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ وَ أَشَدَّ تَثْبيتاً
67 وَ إِذاً لآَتَيْناهُمْ مِنْ لَدُنَّا أَجْراً عَظيماً
68 وَ لَهَدَيْناهُمْ صِراطاً مُسْتَقيماً
ترجمه:
66- اگر (همانند بعضى از امتهاى پيشين،) به آنان دستور مىداديم: «يكديگر را به قتل برسانيد» و يا: «از وطن و خانه خود، بيرون رويد»، تنها عده كمى از آنها عمل مىكردند. و اگر اندرزهائى را كه به آنان داده مىشد انجام مىدادند، براى آنها بهتر بود؛ و موجب تقويت ايمان آنها مىشد.
67- و در اين صورت، پاداش بزرگى از ناحيه خود به آنها مىداديم.
68- و آنها را به راه راست، هدايت مىكرديم.
تفسير:
هدايت به راه راست
در اينجا براى تكميل بحث گذشته، درباره كسانى كه از داورىهاى عادلانه پيامبر صلى الله عليه و آله گاهى احساس ناراحتى مىكردند، اشاره به پارهاى از تكاليف طاقتفرساى امم پيشين كرده كه:
ما تكليف شاق و مشكلى بر دوش اينها نگذاشتيم، اگر همانند بعضى از امم