عصيان، مىفرمايد: «اى كسانى كه ايمان آوردهايد! در حال مستى به نماز نزديك نشويد، تا بدانيد چه مىگوئيد»! «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَ أَنْتُمْ سُكارى حَتَّى تَعْلَمُوا ما تَقُولُونَ».
از اين آيه، چند حكم اسلامى استفاده مىشود كه تحت شماره به آنها مىپردازيم:
1- تحريم نماز در حال مستى
يعنى افراد مست نمىتوانند مشغول اداء فريضه نماز شوند و نماز آنها در اين حال باطل است، فلسفه آن هم روشن است، زيرا نماز گفتگوى بنده و راز و نياز او با خدا است و بايد در نهايت هوشيارى انجام گردد و افراد مست از اين مرحله دور و بيگانهاند.
اين موضوع نيز لازم به يادآورى است كه در روايات متعددى كه در كتب شيعه و اهل تسنن وارد شده، آيه فوق به «مستى خواب» تفسير شده، يعنى در حالى كه هنوز كاملًا بيدار نشدهايد، شروع به نماز نكنيد، تا بدانيد چه مىگوئيد. «1»
ولى چنين به نظر مىرسد: اين تفسير از مفهوم جمله «حَتّى تَعْلَمُوا ما تَقُولُونَ» استفاده شده است، اگر چه در معنى «سُكارى» داخل نباشد.
به عبارت ديگر، از جمله «تا بدانيد چه مىگوئيد» استفاده مىشود، نماز خواندن در هر حالى كه انسان از هشيارى كامل برخوردار نباشد، ممنوع است، خواه حالت مستى باشد يا باقى مانده حالت خواب.
در ضمن از اين جمله نيز مىتوان استفاده كرد: بهتر است در حال كسالت و كمى توجه نيز انسان نماز نخواند؛ زيرا حالت فوق به صورت ضعيف در او