تفسير نمونه - مكارم شيرازى، ناصر - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 3 صفحه : 391

اين حكم نيز نسخ نشده است.
در تفسير «عياشى» از امام صادق عليه السلام نيز در ذيل اين آيه نقل شده، كه فرمود:
يَعْنِى الْبِكْرُ اذا أَتَتِ الْفاحِشَةَ الَّتِى أَتَتْها هذِهِ الثَّيِّبُ فَآذُوهُما: «يعنى: منظور از اين آيه مرد و زن بى‌همسر است، كه اگر مرتكب عمل منافى عفت شوند، آنها را بايد آزار داد (و مجازات كرد)». «1»
بنا بر آنچه گفتيم، كلمه «اللَّذانِ» اگر چه تثنيه مذكر است، منظور از آن، زن و مرد هر دو مى‌باشد، و به اصطلاح از باب «تغليب» است.
جمعى از مفسران احتمال داده‌اند: اين آيه درباره عمل زشت «لواط» بوده باشد، و آيه قبل را مربوط به «مساحقه» (هم‌جنس‌گرائى زنان) دانسته‌اند، ولى با توجه به رجوع ضمير «يَأْتِيانِها» به كلمه «فاحشة» كه در آيه قبل آمده است، استفاده مى‌شود كه نوع عمل منافى عفت كه در اين آيه آمده، همانند نوعى است كه در آيه قبل مى‌باشد.
بنابراين، يكى را درباره «لواط» و ديگرى را درباره «مساحقه» دانستن، خلاف ظاهر است (اگر چه هر دو نوع در يك جنس كلى يعنى هم‌جنس گرائى مشتركند) بنابراين هر دو آيه درباره «زنا» است.
از اين گذشته، مى‌دانيم مجازات «لواط» در اسلام «اعدام» است، نه آزار رساندن و يا تازيانه زدن، و هيچ دليلى نداريم كه حكم آيه مورد بحث، نسخ شده باشد.
در پايان آيه اشاره به مسأله توبه و عفو و بخشش از اين گونه گناهكاران كرده، مى‌فرمايد: «اگر آنها به راستى توبه كنند، خود را اصلاح نمايند و به جبران گذشته بپردازند، از مجازات آنها صرف نظر كنيد؛ زيرا خداوند توبه پذير و

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 3 صفحه : 391

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست