وسيله احكامى كه درباره مجازات عمل منافى عفت وارد شده، نسخ گرديده است، منظور از آن، نسخ اصطلاحى نيست؛ زيرا نسخ در زبان روايات به هر گونه تقييد و تخصيص حكم گفته مىشود (دقت كنيد).
ضمناً بايد توجه داشت: دستور محبوس ساختن اين گونه زنان در خانهها حكمى است كه از يك سو به نفع آنهاست؛ چرا كه از محبوس ساختن در زندانهاى عمومى به مراتب بهتر است، و از سوى ديگر، تجربه نشان داده زندانهاى عمومى اثر عميقى در آلوده شدن اجتماع دارد؛ زيرا اين مراكز معمولًا به صورت آموزشگاه بزرگ مفاسد درمىآيد كه افراد مجرم در آنجا تجربيات خود را در معاشرت دائمى توأم با وقت وسيع، در اختيار يكديگر مىگذارند.
***
سپس در آيه بعد، حكم زنا و عمل منافى عفت «غير محصنه» را بيان مىكند، و مىفرمايد: «و از ميان شما آن كسانى كه اقدام به ارتكاب اين عمل زشت مىكنند، آنها را آزار (و مجازات) كنيد» «وَ الَّذانِ يَأْتِيانِها مِنْكُمْ فَآذُوهُما».
گرچه در اين آيه تصريحى به زناى «غير محصنه» نشده، ولى از آنجا كه اين آيه دنبال آيه گذشته آمده، و مجازاتى كه براى زنا در اين آيه ذكر شده، با مجازات آيه گذشته تفاوت دارد، و از آن خفيفتر است استفاده مىشود كه: اين حكم درباره آن دسته از مرتكبين زنا است، كه در آيه قبل داخل نبودهاند.
و از آنجا كه آيه قبل با قرينهاى كه اشاره شد، مخصوص «زناى محصنه» است نتيجه مىگيريم، كه اين آيه حكم «زناى غير محصنه» را بيان مىكند.
اين نكته نيز روشن است كه مجازات مذكور در اين آيه يك مجازات كلى است، و آيه 2 سوره «نور» كه حدّ زنا را يكصد تازيانه براى هر يك از طرفين بيان كرده، مىتواند، تفسير و توضيحى براى اين آيه بوده باشد، و به همين دليل