استفاده معنوى از نتائج شكست داشتند آيات فوق نازل گرديد. «1»
تفسير:
نتائج جنگ احد
در آيه اول از آيات فوق، نخست به مسلمانان هشدار داده شده كه مبادا از باختن يك جنگ، سستى به خود راه دهند، غمگين گردند و از پيروزى نهائى مأيوس شوند!؛ زيرا افراد بيدار همان طور كه از پيروزىها استفاده مىكنند از شكستها نيز درس مىآموزند و در پرتو آن نقاط ضعفى را كه سرچشمه شكست شده، پيدا مىكنند و با بر طرف ساختن آن براى پيروزى نهائى آماده مىشوند، مىفرمايد: «سست نشويد و غمگين نگرديد! شما برتريد اگر ايمان داشته باشيد» «وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَنْتُمُ الأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ».
«تَهِنُوا» از ماده «وهن» گرفته شده كه در لغت به معنى هر نوع سستى است، خواه در جسم و تن باشد، و يا در اراده و ايمان.
جمله وَ أَنْتُمُ الأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ: «شما برتريد اگر ايمان داشته باشيد»، جمله بسيار پر معنى است، يعنى: شكست شما در حقيقت براى از دست دادن روح ايمان و آثار آن بوده، شما اگر فرمان خدا و پيامبر را در اين ميدان زير پا نمىگذاشتيد گرفتار چنين سرنوشتى نمىشديد، اما باز هم غمگين نباشيد، اگر بر مسير ايمان ثابت بمانيد پيروزى نهائى از آن شما است، و شكست در يك ميدان، به معنى شكست نهائى در جنگ نيست.
بنابراين، با دقت و هوشيارى نقاط ضعف را جبران كنيد، نقاط قوت را تقويت نمائيد، بر آگاهىها و تجهيزات خود بيفزائيد، آماده پذيرش بى چون و