تفسير نمونه - مكارم شيرازى، ناصر - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 26 صفحه : 431

ولى، مجازات آنها به همين جا ختم نمى‌گردد، بلكه هنگامى كه بر اثر حرارت آتش تشنه مى‌شوند «از چشمه‌اى فوق العاده سوزان به آنها مى‌نوشانند» «تُسْقى‌ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ».
«آنِيَة» مؤنث «آنى» از ماده «أُنِىّ» (بر وزن حُلِىّ)، به معنى تاخير افكندن است، و براى بيان فرا رسيدن وقت چيزى گفته مى‌شود، و در اينجا به معنى آب سوزانى است كه حرارتش به منتها درجه رسيده است.
در آيه 29 سوره «كهف» مى‌خوانيم: وَ إِنْ يَسْتَغِيثُوا يُغاثُوا بِماءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ بِئْسَ الشَّرابُ وَ ساءَتْ مُرْتَفَقاً:
«و اگر تقاضاى آب كنند، آبى براى آنها مى‌آورند مانند فلز گداخته كه صورت‌هايشان را بريان مى‌كند، چه بد نوشيدنى است و چه بد محل اجتماعى»؟!
***
و در آيه بعد، درباره خوراك آنها به هنگامى كه گرسنه مى‌شوند، مى‌فرمايد:
«آنها طعامى جز ضريع ندارند» «لَيْسَ لَهُمْ طَعامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ».
در اين كه «ضَرِيع» چيست؟ مفسران تفسيرهاى گوناگونى دارند:
بعضى گفته‌اند: نوعى خار است كه به زمين مى‌چسبد، هنگامى كه خشك نبود قريش آن را «شَبْرَق» مى‌ناميدند، و هنگامى كه خشك مى‌شد، آن را «ضَرِيع» مى‌گفتند، گياهى است سمى كه هيچ حيوان و چهارپائى به آن نزديك نمى‌شود. «1»
«خليل» از علماى لغت مى‌گويد: «ضَرِيع»: «گياه سبز بدبوئى است كه از دريا بيرون مى‌افتد».
«ابن عباس» گفته است: «درختى است از آتش كه اگر در دنيا باشد، زمين و

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 26 صفحه : 431

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست