14 قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى
15 وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى
16 بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا
17 وَ الآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقى
18 إِنَّ هذا لَفِي الصُّحُفِ الأُولى
19 صُحُفِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى
ترجمه:
14- به يقين آن كه پاكى جست، رستگار شد.
15- و نام خدايش را ياد كرد سپس نماز خواند!
16- ولى شما زندگى دنيا را مقدم مىداريد.
17- در حالى كه آخرت بهتر و پايدارتر است!
18- اين دستورها در كتب آسمانى پيشين (نيز) آمده است.
19- در كتب ابراهيم و موسى.
تفسير:
برنامهاى كه در همه كتب آسمانى آمده
در آيات قبل، اشارهاى به مجازات سخت كفار معاند، و دشمنان حق شده بود، و در آيات مورد بحث، به نجات اهل ايمان و عوامل اين نجات اشاره مىكند، نخست، مىفرمايد: «مسلماً رستگار مىشود كسى كه خود را تزكيه كند»