پاداش مىدهد» «وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِيراً».
آرى، در برابر آن همه استقامت و ايثار، كه نمونه آن وفاء به نذر، روزه داشتن، و بخشيدن طعام مورد نياز خود هنگام افطار، به مسكين و يتيم و اسير است، خداوند آنها را در باغهاى مخصوصى از بهشت جاى مىدهد، و بهترين لباسها را بر آنها مىپوشاند.
نه تنها در اين آيه كه در آيات ديگر قرآن نيز به اين حقيقت تصريح شده كه پاداشهاى قيامت در مقابل صبر و شكيبائى انسان است (صبر در طريق اطاعت، صبر در برابر معصيت، و صبر و استقامت در برابر مشكلات و مصائب).
در آيه 24 سوره «رعد» مىخوانيم: فرشتگان به بهشتيان چنين خوشامد مىگويند: سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ: «درود بر شما به خاطر صبر و استقامتى كه داشتيد».
و در آيه 111 «مؤمنون» آمده است: إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِما صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفائِزُونَ: «من امروز آنها را به خاطر صبر و استقامتشان پاداش دادم، آنها پيروز و رستگارند».
***
پس از آن مىافزايد: «اين در حالى است كه آنها بر تختهاى زيبا تكيه كرده، نه گرمى آفتاب را مىبينند، و نه سردى هوا را» «مُتَّكِئِينَ فِيها عَلَى الأَرائِكِ لا يَرَوْنَ فِيها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِيراً».
ذكر اين حالت (تكيه كردن بر تختها) اشاره به آرامش و راحتى كامل آنها است؛ چرا كه انسان معمولًا در حالت آرامش، در چنين حالتى به سر مىبرد، و ذيل آيه نيز اشاره به اعتدال كامل هواى بهشت است.
نه اين كه: خورشيد و ماه در آنجا وجود نداشته باشد، بلكه با وجود