26- و آنها كه به روز جزا ايمان دارند.
27- و آنها كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند.
28- چرا كه هيچ كس از عذاب پروردگارش در امان نيست.
تفسير:
اوصاف انسانهاى شايسته
بعد از ذكر گوشهاى از عذابهاى قيامت، به ذكر اوصاف افراد بىايمان و در مقابل آنها مؤمنان راستين را معرفى مىكند، تا معلوم شود، چرا گروهى اهل عذابند و گروهى اهل نجات.
نخست مىفرمايد: «به يقين انسان حريص و كم طاقت آفريده شده است» «إِنَّ الإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً».
***
«هنگامى كه بدى به او رسد بسيار جزع و بىتابى مىكند» «إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً».
***
«و هنگامى كه خوبى به او رسد از ديگران دريغ مىدارد» «وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً».
جمعى از مفسران و ارباب لغت، «هَلُوع» را به معنى حريص و جمعى به معنى «كم طاقت» تفسير كردهاند، بنابر تفسير اول، در اينجا به سه نكته منفى اخلاقى در وجود اينگونه انسانها اشاره شده، «حرص»، «جزع» و «بخل» و بنابر تفسير دوم، به دو نكته «جزع» و «بخل»؛ زيرا آيه دوم تفسيرى است براى معنى «هَلُوع».