1- «اسپرم» كه با آب نطفه مرد خارج مىشود، موجود زنده متحرك بسيار كوچك ذرهبينى است كه داراى يك سر و گردن و دم متحرك مىباشد، و عجب اين كه در هر بار انزال مرد ممكن است از دو تا پانصد ميليون! اسپرم وجود داشته باشد كه مطابق جمعيت چندين كشور است، ولى از اين عده بى شمار، فقط يك يا چند عدد وارد تخمك شده، و بارور مىگردد، وجود اين تعداد نطفه نر به خاطر آن است كه اسپرمها براى رسيدن به تخمك و تركيب با آن تلفات زيادى مىدهند، و اگر اين تعداد عظيم نبود شايد امر بارور شدن مشكل مىشد.
2- «رحم» قبل از دوران باردارى فقط به اندازه يك گردو است! اما بعد از انعقاد نطفه و پرورش جنين، به قدرى بزرگ مىشود كه جاى زيادى را اشغال مىكند و عجب اين كه جدار آن به قدرى قابل ارتجاع است كه در برابر اين حجم عظيم كاملًا مقاومت مىكند.
3- خون در ديواره رحم، در عروق و رگها نيست! بلكه به صورت ناودان در ميان عضلات جارى است؛ زيرا اگر رگى وجود داشت مسلماً در برابر كشش فوق العاده جدار رحم تاب مقاومت نمىآورد!
4- بعضى از دانشمندان معتقدند: نطفه زن داراى الكتريسته «مثبت» است و «اسپرم» دارى الكتريسته «منفى»، و لذا به سوى هم كشيده مىشوند، اما هنگامى كه اسپرم وارد تخمك شد، بار الكتريكى آن را منفى مىكند و به همين دليل اسپرمهاى بى شمار ديگرى كه در اطراف آن وجود دارند از آن رانده مىشوند، و بعضى نيز گفتهاند: با ورود اسپرم، ماده شيميائى مخصوص ترشح مىشود كه ساير اسپرمها را مىراند.
5- جنين در ميان كيسهاى بزرگ در آبى غليظ به نام «آمنىبوس» غوطهور است كه خاصيت ضد ضربه در مقابل انواع حركات تند مادر، و يا اصابت چيزى