تفسير نمونه - مكارم شيرازى، ناصر - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 25 صفحه : 229

از هر نظر غرق در نعمت بود.
«تمهيد» از ماده «مهد» در اصل به معنى محلى است كه براى كودك آماده مى‌كنند (گاهواره و مانند آن) سپس به هر گونه وسائل استراحت، پيشرفت، موقعيت و مقام برجسته اجتماعى اطلاق شده است، و روى هم رفته معنى وسيعى دارد كه انواع مواهب حيات، وسائل پيشرفت و موفقيت را شامل مى‌شود.
***
اما او به جاى اين كه: در برابر بخشنده اين همه نعمت‌ها سر تعظيم فرود آورد، و پيشانى به آستانش بسايد، در مقام كفران و افزون‌طلبى بر آمد «و با اين همه مال و نعمت، باز هم طمع دارد كه بر نعمت‌هاى او بيفزايم» «ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ».
اين منحصر به «وليد بن مغيره» نبود، كه همه دنياپرستان چنينند، هرگز عطش آنها فرو نمى‌نشيند، و اگر هفت اقليم را زير نگين آنها قرار دهند باز هم دربند اقليمى ديگرند.
***
آيه بعد با شدت تمام دست رد به سينه اين نامحرم مى‌گذارد، و مى‌گويد:
«هرگز چنين نخواهد شد كه بر نعمتش بيفزايم؛ چرا كه او نسبت به آيات ما دشمنى مى‌ورزيد» «كَلَّا إِنَّهُ كانَ لِاياتِنا عَنِيداً».
و با اين كه به خوبى مى‌دانست: اين قرآن نه كلام جنّ است و نه كلام بشر، ريشه‌هائى نيرومند، و شاخه‌هائى پرثمر، و جاذبه‌اى بى‌مانند دارد، باز آن را «سحر» مى‌ناميد، و آورنده آن را «ساحر»!.
«عَنِيد» از ماده «عناد» به گفته بعضى، به آن نوع مخالفت و دشمنى گفته

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 25 صفحه : 229

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست