و مىدانيم مدت كمى گذشت كه مسلمانان، نيرومند شدند، ضربات سنگين و شكننده خود را در جنگهاى «بدر»، «حنين»، «احزاب» و مانند آن بر پيكر دشمن وارد آوردند، و نيز مدت كمى بيشتر نگذشت كه اين گردنكشان از دنيا رفتند، و گرفتار عذاب الهى در برزخ شدند و عذاب قيامت نيز از آنها چندان دور نيست.
ضمناً تعبير به أُولِي النَّعْمَةِ: «صاحبان نعمت» اشاره به غرور و غفلت ناشى از فزونى مال، ثروت و امكانات مادى است كه غالباً دامنگير صاحبان آنها مىشود و به همين دليل، در طول تاريخ انبياء چنان كه قرآن شاهد و گواه است اين دسته هميشه در صف اول مخالفان قرار داشتند.
در حقيقت اين آيه، شبيه آيه 34 سوره «سباء» است كه مىگويد: وَ ما أَرْسَلْنا فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَذِيرٍ إِلَّا قالَ مُتْرَفُوها إِنَّا بِما أُرْسِلْتُمْ بِهِ كافِرُونَ: «ما در هيچ شهر و ديارى انذار كنندهاى نفرستاديم، مگر اين كه مترفين آنها (كسانى كه مست ناز و نعمت بودند) گفتند: ما به آنچه شما به آن فرستاده شدهايد كافريم».
در حالى كه اين گونه افراد بايد قبل از ديگران دعوت مناديان حق را لبيك گويند، تا شكر اين همه نعمت الهى را از اين طريق به جا آورند.
***
و در ادامه همين تهديد به صورت صريحتر مىگويد: «نزد ما غل و زنجيرها و آتش دوزخ است»! «إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالًا وَ جَحِيماً».
«انكال» جمع «نكل» (بر وزن فكر) به معنى زنجيرهاى سنگين است، و در اصل از ماده «نكول»، به معنى ضعف و ناتوانى گرفته شده؛ زيرا زنجيرهائى كه بر دست و پا و گردن مىنهند، انسان را از حركت باز مىدارد و ناتوان مىسازد، اين واژه، در معنى «زنجير» به كار رفته است، آرى، در برابر آزادى بى قيد و شرط و