لطف خدا باشد، آن هم به بركت نعمت پروردگار و رحمت خاص او برطرف گرديد.
سؤال ديگر اين كه: در آيه 142 «صافات» آمده است: فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِيْمٌ:
«ماهى عظيمى او را بلعيد، در حالى كه درخور ملامت بود» ولى، از آيه مورد بحث استفاده مىشود كه: مذمت و ملامتى بر او نبود.
پاسخ اين سؤال نيز، با توجه به يك نكته روشن مىشود و آن اين كه: اين ملامت مربوط به زمانى است كه، تازه در شكم ماهى قرار گرفته بود، ولى رفع مذمت، مربوط به زمانى است كه، توبه كرد و خدا توبه او را پذيرفت، و از شكم ماهى رهائى يافت.
***
لذا، در آيه بعد، مىفرمايد: «پروردگارش او را برگزيد و از صالحان قرار داد» «فَاجْتَباهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ».
و به دنبال آن، مأموريت هدايت قومش را مجدداً بر عهده او گذارد، و او به سراغ آنها آمد، و همگى ايمان آوردند، و خداوند تا مدت زيادى آنان را از مواهب زندگى بهرهمند ساخت.
شرح ماجراى «يونس» و قومش، و همچنين مسائل ديگرى در ارتباط با ترك اولاى او، و قرار گرفتنش در شكم ماهى، و سؤالات مختلفى را كه در اين زمينه مطرح است، مشروحاً در جلد 19، صفحات 152 تا 168، ذيل آيات 139 تا 148 سوره صافات و همچنين در جلد 13، صفحات 484 تا 489 ذيل آيات 87 و 88 سوره انبياء آوردهايم.
***