وَ عَلَيْكُمْ السَّكِيْنَةُ:
«هنگامى كه نماز (نمازهاى يوميه) برپا شود براى شركت در نماز ندويد، و با آرامش گام برداريد». «1»
ولى، در مورد نماز جمعه آيه فوق مىگويد: «فَاسْعَوا» (بشتابيد) و اين، دليل بر اهميت فوق العاده نماز جمعه است. منظور از «ذِكْرِ اللَّهِ» در درجه اول، «نماز» است، ولى، مىدانيم كه خطبههاى نماز جمعه هم كه آميخته با ذكر خدا است، در حقيقت، بخشى از نماز جمعه است، بنابراين، بايد براى شركت در آن نيز تسريع كرد.
***
در آيه بعد، مىافزايد: «هنگامى كه نماز پايان گيرد شما آزاديد در زمين پراكنده شويد و از فضل الهى طلب كنيد، و خدا را بسيار ياد نمائيد تا رستگار شويد» «فَإِذا قُضِيَتِ الصَّلاةُ فَانْتَشِرُوا فِي الْا رْضِ وَ ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ».
گر چه، جمله «وَ ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ» (فضل خدا را طلب كنيد) يا تعبيرات مشابه آن، در قرآن مجيد، شايد غالباً به معنى طلب روزى و كسب و تجارت آمده است.
ولى، روشن است مفهوم اين جمله گسترده است و كسب وكار، يكى از مصاديق آن است، لذا، بعضى آن را به معنى عيادت مريض، و زيارت مؤمن، يا تحصيل علم و دانش تفسير كردهاند، هر چند منحصر به اينها نيز نمىباشد.
ناگفته پيدا است، امر به «انتشار در زمين» و «طلب روزى» امر وجوبى نيست، بلكه به اصطلاح «امر بعد از حظر و نهى» است، و دليل بر جواز