تفسير:
آنها كه با خدا دشمنى مىكنند
از آنجا كه آخرين جمله از آيات گذشته، به همگان اخطار مىكرد كه حدود الهى را رعايت كنند، و از آن تجاوز ننمايند، در آيات مورد بحث، از كسانى سخن مىگويد كه نه تنها از اين حدود تجاوز كرده، بلكه به مبارزه با خدا و پيامبر او صلى الله عليه و آله بر خاستهاند، و سرنوشت آنها را در اين دنيا و جهان ديگر روشن مىسازد.
نخست مىفرمايد: «كسانى كه با خدا و رسولش، دشمنى مىكنند خوار و ذليل مىشوند، همان گونه كه پيشينيان آنها خوار و ذليل شدند» «إِنَّ الَّذِينَ يُحادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ كُبِتُوا كَما كُبِتَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ».
«يُحادُّونَ» از ماده «محاده» به معنى «مبارزه مسلحانه» و استفاده از حديد (آهن) است، و به مبارزه غير مسلحانه نيز گفته مىشود.
بعضى گفتهاند: «محاده» در اصل، به معنى «ممانعت» است از ماده «حد» كه به معنى مانع ميان دو شىء است، و لذا به دربان «حداد» مىگويند، و هر دو معنى از نظر نتيجه به هم نزديك است هر چند از دو ريشه متفاوت گرفته شده.
«كُبِتُوا» از ماده «كبت» (بر وزن ثبت) به معنى مانع شدن توأم با عنف و ذليل كردن است، اشاره به اين كه خداوند مجازات كسانى را كه با او و پيامبرش به مبارزه برمىخيزند، ذلت و خوارى قرار مىدهد و آنها را از لطف بىكرانش منع مىكند. «1»
اين تعبير، نظير تعبير آيه 114 سوره «بقره» است كه درباره افرادى كه مردم را از مساجد و عبادت خدا باز مىدارند و به مبارزه با آئين حق برمىخيزند،