ايمان آورده بودند، به «جعفر» گفتند: به ما اجازه ده كه خدمت اين پيامبر صلى الله عليه و آله برسيم و اسلام خود را بر او عرضه بداريم، همراه «جعفر» به «مدينه» آمدند، هنگامى كه فقر مالى مسلمانها را مشاهده كردند، به رسول خدا صلى الله عليه و آله عرض كردند:
ما اموال فراوانى در ديار خود داريم، اگر اجازه فرمائيد به كشور خود باز گرديم، اموال خود را همراه بياوريم و با مسلمانان تقسيم كنيم، پيامبر صلى الله عليه و آله اجازه فرمود، رفتند، اموال خود را آوردند، و ميان خود و مسلمين تقسيم كردند، در اين هنگام آيه «الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ مِنْ قَبْلِهِ هُمْ بِهِ يُؤْمِنُونَ ...» «1»
نازل گرديد و از آنها تمجيد كرد.
افرادى از اهل كتاب كه ايمان نياورده بودند، هنگامى كه اين جمله را كه در ذيل آيات فوق است شنيدند: أُولئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَيْنِ بِما صَبَرُوا: «آنها پاداش خود را به خاطر صبر و استقامتشان دوبار دريافت مىدارند» در برابر مسلمانان ايستاده گفتند: اى مسلمانان كسانى كه به كتاب شما و كتاب ما ايمان بياورند دو پاداش دارند، بنابراين، كسى كه تنها به كتاب ما ايمان داشته باشد يك پاداش دارد، همانند پاداش شما! پس به اعتراف خودتان شما فضيلتى بر ما نداريد! اينجا بود كه آيات فوق (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّه) نازل شد، و اعلام داشت كه مسلمانان نيز دو پاداش دارند، علاوه بر نور الهى و مغفرت، و سپس افزود: «اهل كتاب بدانند آنها توانائى بر به دست آوردن چيزى از فضل و رحمت الهى ندارند»!. «2»
***