نسخه اصلى آن در آنجا است، از هر گونه دگرگونى و خطا و اشتباه مصون است.
***
و در سومين توصيف مىفرمايد: «اين كتاب را جز پاكان نمىتوانند مس كنند»! «لايَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ». «1»
بسيارى از مفسران به پيروى از رواياتى كه از امامان معصوم عليهم السلام وارد شده، اين آيه را به «عدم جواز مس كتابت قرآن بدون غسل و وضو» تفسير كردهاند.
در حالى كه، گروه ديگرى آن را اشاره به فرشتگان مطهرى مىدانند كه، از قرآن آگاهى دارند، يا واسطه وحى بر قلب پيامبر صلى الله عليه و آله بودهاند، نقطه مقابل مشركان كه مىگفتند: اين كلمات را شياطين بر او نازل كردهاند!
بعضى نيز، آن را اشاره به اين معنى مىدانند كه، حقايق و مفاهيم عالى قرآن را جز پاكان درك نمىكنند، همان گونه كه در آيه 2 سوره «بقره» مىخوانيم: ذلِكَ الْكِتابُ لارَيْبِ فِيْهِ هُدىً لِلْمُتَّقِيْنَ: «اين كتاب شكى در آن نيست، و مايه هدايت پرهيزكاران است»، و به تعبير ديگر، حداقل پاكى كه روح «حقيقتجوئى» است براى درك حداقل مفاهيم آن لازم است، و هر قدر پاكى و قداست بيشتر شود، درك انسان از مفاهيم قرآن و محتواى آن افزون خواهد شد.
ولى، هيچ منافاتى در ميان اين سه تفسير وجود ندارد، و ممكن است همه در مفهوم آيه جمع باشد.
***
در چهارمين و آخرين توصيف از قرآن مجيد، مىفرمايد: «اين قرآن از سوى پروردگار عالميان نازل شده است» «تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ». «2»