مىشوند، و هزاران كيلومتر راه را به همان صورت مىپيمايند، و مصداق «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ* بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لايَبْغِيانِ» را به وجود مىآورند!
و از آن جالبتر اين كه، در محل برخورد اين آبهاى گرم با آبهاى سرد مجاور، پديدهاى رخ مىدهد كه براى انسان بسيار پر سود است؛ زيرا در محل تقاطع اين آبهاى گرم و سرد، يك نوع حالت بىحسى يا مرگ دستهجمعى براى حيوانات ذرهبينى كه در ميان آب معلق هستند، به وجود مىآيد، و از اين راه مواد غذائى فراوان و بىحساب جمع مىشود كه، سبب جلب دستههاى بزرگ ماهيان مىگردد، و به اين ترتيب، اين منطقه، يكى از بهترين مناطق صيد ماهى در كره زمين است. «1»
و لذا يكى از تفسيرها براى آيات فوق همين است و منافاتى با ساير تفسيرها ندارد، و جمع ميان همگى ممكن است.
***
3- تفسيرى از بطون آيات
در حديثى از «امام صادق» عليه السلام نقل شده كه در تفسير آيه «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ ...» فرمود: عَلِىُّ وَ فاطِمَةُ عليهما السلام بَحْرانِ عَمِيْقانِ، لايَبْغِي أَحَدُهُما عَلى صاحِبِهِ، يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ، قالَ: الحَسَنُ وَ الْحَسَيْنُ عليهما السلام: «على و فاطمه دو درياى عميقند كه هيچ يك بر ديگرى تجاوز نمىكند، و از اين دو دريا، لؤلؤ و مرجان يعنى حسن و حسين خارج شدهاند». «2»
در تفسير «درّ المنثور» همين معنى از بعضى از صحابه پيامبر صلى الله عليه و آله نقل شده است. «3»