ناچيزى را پذيرا شود، كه اين خود گذشته از آثار ديگر، افتخارى است بزرگ و موهبتى است عالى و معنوى.
با اين كه خداوند، همه اعمال نيك را مىپذيرد، چرا مىگويد: «بهترين اعمال آنها را پذيرا مىشود»؟!
در پاسخ اين سؤال، جمعى از مفسران گفتهاند: منظور از بهترين اعمال واجبات و مستحبات است، در برابر مباحات كه اعمال خوبى است اما چيزى نيست كه مورد پذيرش واقع شود، و اجر و ثوابى به آن تعلق گيرد. «1»
پاسخ ديگر اين كه: خداوند بهترين اعمال آنها را معيار پذيرش قرار مىدهد و حتى اعمال درجه دو، و كم اهميت آنها را به حساب اعمال درجه يك به فضل و رحمتش مىگذارد، اين درست به آن مىماند كه خريدارى به عنوان فضل و كرم اجناس متفاوتى را كه از طرف فروشندهاى، عرضه شده است به بهاى جنس اعلا محاسبه كند، و از فضل و لطف خداوند، هر چه گفته شود عجيب نيست.
موهبت دوم پاكسازى آنها است، مىگويد: «ما از گناهانشان مىگذريم» «وَ نَتَجاوَزُ عَنْ سَيِّئاتِهِمْ».
«در حالى كه در ميان بهشتيان جاى دارند» «فِي أَصْحابِ الْجَنَّةِ». «2»
و اين سومين موهبت الهى نسبت به آنها است كه آنان را با اين كه لغزشهائى داشتهاند، شستشو داده، در كنار نيكان و پاكانى جاى مىدهد كه از مقربان درگاه اويند.