دعوت او را لبيك گفتهاند، با خود حركت دهد، به ساحل «نيل» آيد، و به طرز اعجازآميزى از «نيل» بگذرد، و راهىِ سرزمين موعود يعنى «فلسطين» گردد.
درست است كه حركت موسى و پيروانش، شبانه صورت گرفت، اما مسلماً حركت جمعيت عظيمى مانند آنها، نمىتوانست براى مدتى طولانى از نظر فرعونيان مخفى بماند، شايد چند ساعتى بيشتر نگذشته بود كه جاسوسان فرعون، خبرِ اين حادثه عظيم و به اصطلاح فرار دستهجمعى بردگان را به گوش او رساندند، فرعون دستور داد، با لشكرى عظيم آنها را تعقيب كنند، و جالب اين كه، همه اين مطالب با يك اشاره كوتاه و موجز در آيات فوق آمده است «إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ» (شما تعقيب خواهيد شد).
***
آنچه در اينجا، به عنوان اختصار حذف شده، در آيات ديگرى از قرآن، در عباراتى كوتاه بيان شده است، در آيه 77 «طه» مىخوانيم: وَ لَقَدْ أَوْحَيْنا إِلى مُوسى أَنْ أَسْرِ بِعِبادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقاً فِى الْبَحْرِ يَبَساً لاتَخافُ دَرَكاً وَ لاتَخْشى: «ما به موسى وحى فرستاديم كه: شبانه بندگانم را (از مصر) با خود ببر، و براى آنها راهى خشك در دريا بگشا؛ كه نه از تعقيب (فرعونيان) خواهى ترسيد، و نه از غرق شدن در دريا»!.
سپس، در آيات مورد بحث مىافزايد: «هنگامى كه از دريا همگى به سلامت گذشتيد، دريا را در آرامش و گشاده بگذار» «وَ اتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْواً».
منظور از دريا در اين آيات، همان رود عظيم «نيل» است.
مفسران و ارباب لغت براى «رَهْو» (بر وزن سهو) دو معنى ذكر كردهاند:
«آرام بودن» و «گشاده و باز بودن»، و جمع هر دو معنى در اينجا نيز بىمانع است.