مصون و بركنار نخواهد بود، چنان كه در آيه 45 سوره «فاطر» مىخوانيم: وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِما كَسَبُوا ما تَرَكَ عَلى ظَهْرِها مِنْ دابَّةٍ وَ لكِنْ يُؤَخِّرَهُمْ إِلى أَجَلٍ مُسَّمى: «هر گاه خداوند مردم را به آنچه انجام دادهاند مجازات مىكرد، جنبندهاى را بر پشت زمين باقى نمىگذاشت ولى (به لطفش) آنها را تا سر آمد معينى مهلت مىدهد».
آرى، او مىتواند بادها را از حركت باز دارد، تا كشتىها در دل اقيانوسها بىحركت بمانند، و هم مىتواند بادها را تبديل به طوفانهاى درهم پيچيده سازد، تا كشتىهاى كوهپيكر را درهم بكوبند، و همچون پر كاهى در ميان امواج بغلطانند، ولى لطف عميم او مانع اين كار است.
***
«تا كسانى كه در آيات ما مجادله مىكنند، و به مخالفت و انكار برمىخيزند، بدانند هيچ پناهگاهى (جز ذات پاك خداوند) ندارند» «وَ يَعْلَمَ الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِنا ما لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ». «1»
آرى، آنها كسانى نيستند كه مشمول عفو خداوند شوند، چرا كه آگاهانه به مخالفت برخاسته، و از روى عداوت و لجاج، به ستيزهجوئى ادامه مىدهند، آنها از چشمه جوشان عفو و رحمتش ممنوعند، و از چنگال عذابش رهائى ندارند.
«محيص» از ماده «حَيْص» (بر وزن حيف) به معنى بازگشت و عدول و كنارهگيرى كردن از چيزى است، و از آنجا كه «محيص» اسم مكان است، اين