خداوند مىشمرد.
اگر زورق يا قايق كوچكى بر صفحه آب، به خاطر وزش باد، حركت كند زياد مهم نيست، مهم آن است كه كشتىهاى كوهپيكر، با وزش امواج لطيف هوا با عده زيادى مسافر و بار فراوان، به حركت در آيند، و هزاران كيلومتر راه را در ميان دو نقطه بپيمايند، و به مقصد برسند.
راستى چه كسى اوقيانوسها را با اين وسعت و عمق و ويژگىهاى آب آفريده؟
چه كسى به چوب و مواد ديگرى كه كشتى را با آن شكل مخصوص مىسازند، اين خاصيت را بخشيده كه بر صفحه آب ثابت بماند؟
و چه كسى به بادها دستور داده است به صورت منظمى بر صفحه درياها و اقيانوسها بوزند كه هر كس از هر نقطه به نقطه ديگرى مىخواهد برود بتواند از آن استفاده كند؟
همه جا، نظم نشانه عقل و دانش است و در اينجا نيز همين گونه است.
اصولًا، اگر نقشههائى كه دريانوردان از حركت بادها در اختيار دارند، و معلوماتى را كه بشر درباره وزش بادها، از قطبين زمين به سوى خط استوا، و از خط استوا به سوى دو قطب، و همچنين وزشهاى متناوب از سوى سواحل و خشكىها به دريا، و از سوى دريا به خشكى، در نظر بگيرد، مىداند چقدر اين مسأله حساب شده است.
البته در عصر ما نيروى محرك كشتىها موتورهاى نيرومندى است كه پروانههاى كشتى را به حركت در مىآورد، ولى با اين حال وزش بادها در حركت اين كشتىها نيز مؤثر است.
***