ساختن صفحه دل، از زنگار گناه و از هر گونه آلودگى، و بعد آراستن آن، با ياد پروردگار، آراستنى كه تسبيح و حمد به معنى «منزه دانستن خداوند، از هر گونه عيب و نقص و ستايش او بر هر حسن و كمال» را شامل مىگردد.
حمد و تسبيحى كه در مورد خالق است ولى پرتوش در دل مخلوق نيز مىافتد، و او را از عيوب پاك كرده، به صفات كماليه آراسته مىسازد.
***