خاطر مقام والا و سطح عالى معرفتشان، بايد از همه اين امور بركنار باشند، و هرگاه از آنها سر زند، از آن استغفار مىكنند.
اما اين كه بعضى گفتهاند: منظور، گناهان امت است، يا گناهانى كه ديگران در مورد پيامبر صلى الله عليه و آله انجام دادند، و يا استغفار در اينجا تعبدى است، بعيد به نظر مىرسد.
در آخرين دستور، مىفرمايد: «تسبيح و حمد پروردگارت را هر عصر و صبح بجا آور» «وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِىِّ وَ الْإِبْكارِ».
«عَشِىّ»، به معنى «بعد از ظهر تا قبل از غروب آفتاب» است و «إِبْكارِ»، «بين الطلوعين» را مىگويند.
ممكن است «عَشِىّ» و «إِبْكارِ» اشاره، به دو وقت معين، عصرگاهان و صبحگاهان باشد كه انسان آمادگى براى حمد و تسبيح الهى دارد، چرا كه هنوز مشغول كار روزانه نشده، و يا آن را به پايان رسانيده است.
و ممكن است به معنى «دوام حمد و تسبيح» در تمام مدت شبانه روز باشد، و اين تعبير معمول است كه فى المثل مىگوئيم: «صبح و شام از او مراقبت كنيد»، يعنى هميشه.
بعضى، اين «حمد و تسبيح» را اشاره، به «نمازهاى صبح و عصر» يا «تمام نمازهاى پنجگانه» دانستهاند، در حالى كه ظاهر تعبير آيه، مفهومى وسيعتر از آن دارد و نمازها، مىتواند فقط مصداقى از آن باشد.
به هر حال، اين سه دستور جامع، در زمينه خودسازى و آمادگى براى پيروزىها در سايه لطف الهى است، و اين زاد و توشهاى است در مسير وصول به اهداف بزرگ.
قبل از هر چيز تحمل و شكيبائى، در برابر شدائد و موانع، سپس پاك