در مقياس كوچك و صورت ظاهر، شكست بود، اما در برابر حقيقت خالص و مقياسهاى بزرگ پيروزى عظيمى به شمار مىآيد.
براى هر شهيدى در روى زمين، قلوب پاك انسانها مىلرزد، عشق و عواطف را برمىانگيزد، و غيرت و فداكارى را در نفوس به جنب و جوش مىآورد، همان گونه كه حسين (رضوان اللَّه عليه) چنين كرد.
اين سخنى است كه هم شيعيان و هم غير شيعيان از سائر مسلمين، و هم گروه عظيمى از غير مسلمانان در آن متفق و هم عقيدهاند.
چه بسيار شهيدانى كه اگر هزار سال زنده مىماندند، نمىتوانستند به مقدار شهادتشان عقيده و مكتب خود را يارى كنند، و قدرت نداشتند اين همه مفاهيم بزرگ انسانى را، در دلها به يادگار گذارند، و هزاران انسان را با آخرين سخنان خود كه با خونشان مىنويسند، به كارهاى بزرگ وادار كنند.
آرى اين سخنان و خطبههاى آخرين، كه با خط خونين نوشته شده است، پيوسته زنده مىماند، و فرزندان و نسلهاى آينده را به حركت در مىآورد، و اى بسا تمام تاريخ را در طول قرون و اعصار، تحت تأثير خود قرار مىدهد». «1»
بايد بر اين سخن بيفزائيم كه، ما شيعيان همه سال با چشم خود آثار حيات امام حسين عزيز عليه السلام و دوستان شهيدش در «كربلاء» را مىبينيم كه جلسات سوگوارى آنها سرچشمه چه جنبشهاى عظيمى مىشود؟!
ما با چشم خود، شاهد و ناظر حركت ميليونها نفر مسلمان بيدار در ايام عاشوراى حسينى براى ريشه كن ساختن كاخ ظلم و استبداد و استعمار بوديم.
ما با چشم خود ديديم كه اين نسل فداكار كه درس خويش را در مكتب امام