تفسير:
رسوائى تحريفگران
باز در اين آيه سخن از بخش ديگرى از خلافكارىهاى بعضى از علماى اهل كتاب است، مىفرمايد: «بعضى از آنها زبان خود را به هنگام تلاوت كتاب خدا چنان مىگردانند و منحرف مىكنند كه گمان كنيد آنچه را مىخوانند از كتاب خدا است در حالى كه از كتاب الهى نيست» «وَ إِنَّ مِنْهُمْ لَفَريقاً يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْكِتابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتابِ وَ ما هُوَ مِنَ الْكِتابِ».
«يَلْوُونَ» از ماده «لَىّ» (بر وزن حىّ) به معنى پيچيدن و كج كردن است و اين تعبير، در اينجا كنايه جالبى از تحريف سخنان الهى است گويا آنها هنگام تلاوت «تورات» وقتى به صفات پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله- كه بشارت ظهورش در آيات «تورات» آمده بود- مىرسيدند، در همان حال آن را تغيير مىدادند و چنان ماهرانه اين عمل انجام مىگرفت، كه شنونده گمان مىكرد آنچه را مىشنود متن آيات الهى است.
آنها به اين كار نيز قناعت نمىكردند، بلكه صريحاً «مىگفتند: اين از سوى خدا نازل شده در حالى كه از سوى خدا نبود» «وَ يَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ ما هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ».
سپس قرآن بر اين امر تأكيد مىكند، كه اين كار به خاطر اين نبود كه گرفتار اشتباهى شده باشند، بلكه «به خدا دروغ مىبندند در حالى كه عالم و آگاهند» «وَ يَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ».
تمام اينها به خاطر اين بود كه: منافع مادى خود را در خطر مىديدند و به خاطر آن، دست به هر گناهى مىزدند، در حالى كه اگر افق فكر خود را بالا مىگرفتند و خلوص نيتى نشان مىدادند، خداوند قادر متعال، هم زندگى معنوى آنها را تأمين مىكرد و هم جنبههاى مادى آنها را.