با توجه به آنچه گفته شد، معنى آيه مورد بحث روشن مىشود كه خداوند مىفرمايد: «اى عيسى! تو را بر مىگيرم و به سوى خود مىبرم» (البته اگر «تَوَفّى» تنها به معنى گرفتن روح باشد، لازمه آن مرگ جسم است).
پس از آن مىافزايد: «و تو را از كسانى كه كافر شدند پاك مىسازم» «وَ مُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذينَ كَفَرُوا».
منظور از اين پاكيزگى، يا نجات او از چنگال افراد پليد و بىايمان است، و يا از تهمتهاى ناروا و توطئههاى ناجوانمردانه، كه در سايه پيروزى آئين او، حاصل شد، همان گونه كه در مورد پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در سوره «فتح»، آيات 1 و 2 مىخوانيم: إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبيناً* لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ: «ما براى تو پيروزى آشكارى فراهم ساختيم* تا خداوند گناهان گذشته و آينده تو را ببخشد».
يعنى از گناهانى كه به تو در گذشته نسبت مىدادند و زمينه آن را براى آينده نيز فراهم ساخته بودند پاك سازد.
و نيز ممكن است، منظور از پاك ساختن او، بيرون بردن مسيح عليه السلام از آن محيط آلوده باشد.
سپس مىافزايد: «ما پيروان تو را تا روز رستاخيز بر كافران برترى مىدهيم» «وَ جاعِلُ الَّذينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذينَ كَفَرُوا إِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ».
اين بشارتى است كه خدا به مسيح و پيروان او داد، تا مايه دلگرمى آنان در مسيرى كه انتخاب كرده بودند گردد.
اين آيه يكى از آيات اعجاز آميز و از پيشگويىها و اخبار غيبى قرآن است كه مىگويد: پيروان مسيح عليه السلام همواره بر يهود كه مخالف مسيح عليه السلام بودند، برترى خواهند داشت.