نخست مىفرمايد: «در راه خدا پيكار كنيد، و بدانيد خداوند شنوا و دانا است» «وَ قاتِلُوا في سَبيلِ اللَّهِ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ سَميعٌ عَليمٌ»، سخنان شما را مىشنود و از انگيزههاى درونى شما و نيّاتتان در امر جهاد آگاه است.
***
سپس مىافزايد: «كيست كه به خدا وام نيكوئى دهد (و از اموالى كه او بخشيده است در طريق جهاد و در طريق حمايت مستمندان، انفاق كند) تا خداوند آن را براى او، چندين برابر كند» «مَنْ ذَا الَّذي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثيرَةً».
بنابراين وام دادن به خداوند به معنى «انفاق فى سبيل اللَّه» است و به گفته بعضى از مفسران، انفاقهائى است كه در راه جهاد مىشود؛ زيرا در آن زمان تهيه هزينههاى مختلف جهاد، بر دوش مبارزان مسلمان بود.
در حالى كه بعضى ديگر معتقدند: هر گونه انفاقى را شامل مىشود، هر چند بعد از آيه جهاد وارد شده است. «1»
ولى تفسير دوم با ظاهر آيه سازگارتر است، به خصوص اين كه معنى اول را نيز در بر مىگيرد، و اصولًا انفاق در راه خدا، و كمك به نيازمندان و حمايت از محرومان، همان كار جهاد را مىكند؛ زيرا هر دو مايه استقلال و سربلندى جامعه اسلامى است.
«أَضْعاف» جمع «ضِعْف» (بر وزن شعر) به معنى دو يا چند برابر كردن چيزى است، با توجه به اين كه اين واژه، به صورت جمع آمده و با كلمه «كَثِيْرَةً»، تأكيد شده- به علاوه جمله «يُضاعِفُ» نيز تأكيد بيشترى از «يُضَعِّفَ» مىرساند