همه اين كارها براى آن بود كه گرفتار مسئوليت خوردن مال يتيم نشده باشند، اين عمل هم براى سرپرستان و هم براى يتيمان، مشكلات فراوانى به بار مىآورد، به دنبال اين جريان آنها خدمت پيامبر رسيده و از اين طرز عمل سؤال كردند، در پاسخ آنها اين آيه نازل شد. «1»
تفسير:
پاسخ به چهار سؤال
آيه اول، از دو سؤال درباره «شراب» و «قمار» شروع مىشود، مىفرمايد:
«از تو درباره شراب و قمار سؤال مىكنند» «يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِرِ».
«خَمْر» در لغت، در اصل، به گفته «راغب» به معنى پوشانيدن چيزى است و لذا به چيزى كه با آن مىپوشانند «خِمار» گفته مىشود، هر چند «خِمار» معمولًا به چيزى گفته مىشود كه زن سر خود را با آن مىپوشاند.
در «معجم مقاييس اللغه» نيز براى «خمر» يك ريشه ذكر كرده كه دلالت بر پوشاندن، اختلاط و آميزش در پنهانى مىكند و از آنجا كه شراب عقل انسان را مىپوشاند به آن خمر گفته شده؛ زيرا سبب مستى است و مستى پردهاى بر روى عقل مىافكند و نمىگذارد انسان خوب و بد را تشخيص دهد.
«خَمْر» در اصطلاح شرع، به معنى شراب انگور نيست، بلكه به معنى هر مايع مست كننده است، خواه از انگور گرفته شده باشد و يا از كشمش، يا خرما و يا هر چيز ديگر، هر چند در لغت براى هر يك از انواع مشروبات الكلى اسمى قرار داده شده است.
«مَيْسِر» از ماده «يُسْر» گرفته شده كه به معنى سهل و آسان است، و از آنجا كه