تعبير به «كُلٌّ مِنَ الْأَخْيارِ» با توجه به اين كه: همين توصيف (الاخيار) عيناً درباره «ابراهيم»، «اسحاق» و «يعقوب» به عنوان آخرين صفت آمده، ممكن است اشاره به اين باشد كه: اين سه پيامبر نيز داراى تمام اوصاف سه پيامبر پيشين بودند، چرا كه «خير مطلق» معنى وسيعى دارد كه هم «نبوت» را شامل مىشود، هم «توجه به سراى آخرت»، و هم «مقام عبوديت و علم و قدرت را».
در ميان اين سه پيامبر، «اسماعيل» از همه معروفتر و شناختهتر است، اما «اليسع» كه نام او دو بار در قرآن مجيد آمده است (اينجا و سوره «انعام» آيه 86) تعبير قرآن درباره او نشان مىدهد كه وى از پيامبران بزرگ الهى بوده است، و در زمره كسانى است كه درباره آنها مىفرمايد: وَ كلًّا فَضَّلْنا عَلَى الْعالَمِينَ: «هر يك از آنها را بر جهانيان برترى داديم». «1»
بعضى معتقدند: او همان «يوشع بن نون» پيامبر معروف «بنى اسرائيل» است، كه «الف و لام» بر آن داخل شده، و «شين» به «سين» تبديل گرديده است، و داخل شدن «الف و لام» بر يك نام غير عربى (و در اينجا عبرى) چيز تازهاى نيست، همان گونه كه عرب «اسكندر» را به عنوان «الاسكندر» مىشناسند.
در حالى كه بعضى آن را يك واژه عربى مىدانند كه از «يسع» (فعل مضارع از ماده وسعت) گرفته شده، و بعد از آن كه جنبه اسمى به خود گرفته «الف و لام» كه از مشخصات اسم است بر آن وارد شده.
آيه سوره «انعام» نشان مىدهد كه: او از دودمان «ابراهيم» است، ولى روشن نمىسازد كه از پيامبران «بنى اسرائيل» بوده، يا نه؟
در «تورات»، در كتاب «پادشاهان» نام وى «اليشع» فرزند «شافات» ضبط شده، و معنى «اليشع» در زبان عبرى: «ناجى» و معنى شافات: «قاضى» است.