104- او را ندا داديم كه: «اى ابراهيم!
105- آن رؤيا را تحقق بخشيدى»! ما اين گونه نيكوكاران را جزا مىدهيم.
106- اين مسلماً همان امتحان آشكار است!
107- ما ذبح عظيمى را فداى او كرديم.
108- و نام نيك او را در امتهاى بعد باقى نهاديم!
109- سلام بر ابراهيم!
110- اين گونه نيكوكاران را پاداش مىدهيم!
تفسير:
«ابراهيم» در قربانگاه!
در آيات گذشته به اينجا رسيديم كه، ابراهيم عليه السلام بعد از اداى رسالت خويش در «بابل» از آنجا هجرت كرد، و نخستين تقاضايش از پروردگار اين بود كه:
فرزند صالحى به او عطا فرمايد؛ زيرا تا آن روز صاحب فرزندى نشده بود.
نخستين آيه مورد بحث سخن از اجابت اين دعاى ابراهيم عليه السلام به ميان آوردهمىگويد: «ما او را به نوجوانى حليم، بردبار و پر استقامت بشارت داديم» «فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِيمٍ».
در واقع سه بشارت در اين جمله جمع شده است: بشارت تولد فرزندى پسر، و بشارت رسيدن او به سنين نوجوانى، و بشارت به صفت والاى حلم.
در تفسير «حَلِيم» گفتهاند: كسى است كه در عين توانائى، در هيچ كارى قبل از وقتش شتاب نمىكند، و در كيفر مجرمان عجلهاى به خرج نمىدهد.
روحى بزرگ دارد و بر احساسات خويش مسلط است.
«راغب» در «مفردات» مىگويد: «حلم» به معنى خويشتندارى به هنگام