تفسير نمونه - مكارم شيرازى، ناصر - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 18 صفحه : 491

براى افروختن آتش مورد استفاده قرار مى‌گيرد.
بنابراين جمله «فَإِذا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ» (از آن آتش روشن مى‌كنيد) اشاره به هيزم‌هائى است كه با آن آتش مى‌افروزند، و به تعبير ديگر، اشاره به «آتش‌گيره» است نه «آتش‌زنه».
توضيح اين كه: ما در فارسى «هيزم» را «آتش‌گيره» و «كبريت» يا «فندك» را «آتش‌زنه» مى‌ناميم، و در لغت عرب، هيزم را «وقود» و كبريت و فندك را «زند» يا «زناد» مى‌نامند. «1»
بنابراين، قرآن مى‌گويد: «آن خدائى كه براى شما از درخت سبز آتش قرار داد و شما با آن آتش‌گيره، تهيه مى‌كنيد (نمى‌فرمايد آتش‌زنه) هم او قادر است مردگان را به زندگى باز گرداند» و اين تعبير، كاملًا با رستاخيز انرژيها منطبق است (دقت كنيد). «2»
به هر حال، مسأله آتش افروختن با چوبهاى درختان، گر چه يك مسأله ساده در نظر ما است، ولى با دقت معلوم مى‌شود: از عجيب‌ترين مسائل است، چه اين كه: موادى كه درخت از آن تشكيل شده، قسمت مهمش آب و مقدارى اجزاء زمين است، و هيچ كدام از آنها قابل اشتعال نيست، اين چه قدرتى است كه از آب و خاك (و هوا) اين ماده انرژى‌زا را كه هزاران سال زندگى انسانها با آن پيوند نزديك داشته است، آفريده؟!
***

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 18 صفحه : 491

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست