انذاركننده الهى يعنى پيامبر بودهاند، هر چند بعضى آن را به معنى وسيعترى گرفتهاند، كه شامل علما و دانشمندانى كه مردم را انذار مىكنند، نيز مىشود، ولى اين معنى بر خلاف ظاهر آيه است.
اما به هر حال، معنى اين سخن آن نيست كه در هر شهر و ديار پيامبرى مبعوث شود، بلكه همين اندازه كه دعوت پيامبران و سخنان آنها به گوش جمعيتها برسد، كافى است؛ چرا كه قرآن مىگويد: «خَلا فِيها نَذِيرٌ» (در آنها انذاركنندهاى بود، و نمىگويد «منها» يعنى از ميان خود آنها).
بنابراين، آنچه در آيه فوق مىخوانيم، منافاتى با آيه 44 سوره «سبأ» ندارد كه مىگويد: وَ ما أَرْسَلْنا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِنْ نَذِيرٍ: «ما قبل از تو هيچ انذاركنندهاى به سوى مشركان مكّه نفرستاده بوديم».
در اينجا منظور انذاركننده از ميان خود آنها است، در حالى كه در آيه قبل، منظور وصول دعوت پيامبران به آنها است.
*** در آيه بعد مىافزايد: «اگر تو را تكذيب كنند، عجب نيست و غمگين مباش؛ زيرا كسانى كه قبل از آنها بودند نيز، پيامبرانشان را تكذيب كردند، در حالى كه فرستادگان آنها، با معجزات و دلائل روشن، و كتابهاى محتوى پند و اندرز، و كتابهاى آسمانى مشتمل بر احكام و قوانين روشنى بخش، به سراغشان آمدند» «وَ إِنْ يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ وَ بِالزُّبُرِ وَ بِالْكِتابِ الْمُنِيرِ».
تنها تو نيستى كه با داشتن معجزات و كتاب آسمانى، مورد تكذيب اين قوم جاهل قرار گرفتهاى، پيامبران پيشين نيز با اين مشكل دست به گريبان بودند، بنابراين، غمگين مباش و محكم در مسير خود گام بردار، و بدان آنها كه بايد