تفسير نمونه - مكارم شيرازى، ناصر - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 605

هر كس گمراه گردد بگو: «من فقط از انذار كنندگانم»!
93- بگو: «ستايش مخصوص خداست؛ به زودى آياتش را به شما نشان مى‌دهد تا آن را بشناسيد؛ و پروردگار تو از آنچه انجام مى‌دهيد غافل نيست»!
تفسير:
آخرين مأموريت پيامبر صلى الله عليه و آله
در آيات گذشته، سخنى از اعمال بندگان و آگاهى خداوند نسبت به آن در ميان بود، و در نخستين آيات مورد بحث، سخن از پاداش عمل و ايمنى آنها از فزع روز قيامت است.
مى‌فرمايد: «كسانى كه حسنه و كار نيكى انجام دهند پاداشى بهتر از آن خواهند داشت و از وحشت آن روز در امان خواهند بود» «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْها وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ».
در اين كه: منظور از «حسنه» چيست؟ مفسران تعبيرات گوناگونى دارند:
بعضى آن را به كلمه توحيد و «لا اله الا اللَّه» و ايمان به خدا تفسير كرده‌اند.
و بعضى آن را اشاره به ولايت اميرمؤمنان على عليه السلام و ائمه معصومين عليهم السلام مى‌دانند، و در روايات متعددى كه از طرق اهلبيت عليهم السلام رسيده بر اين معنا تأكيد شده است، از جمله: در حديثى از امام باقر عليه السلام مى‌خوانيم: يكى از ياران على عليه السلام به نام «ابو عبداللَّه جدلى» خدمتش آمد، امام فرمود: آيا از معنى اين سخن خداوند: مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْها ... (تا پايان آيه بعد) به تو خبر دهم؟
عرض كرد: آرى فدايت شوم اى اميرمؤمنان! فرمود: الْحَسَنَةُ مَعْرِفَةُ الْوَلايَةِ وَ حُبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ السَّيِّئَةُ إِنْكَارُ الْوَلايَةِ وَ بُغْضُنَا أَهْلَ الْبَيْتِ:
«حسنه، شناخت ولايت و دوستى ما اهلبيت است، و سيئه، انكار ولايت و

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 605

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست