45 وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى ثَمُودَ أَخاهُمْ صالِحاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذا هُمْ فَرِيقانِ يَخْتَصِمُونَ
46 قالَ يا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ لَوْ لا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
47 قالُوا اطَّيَّرْنا بِكَ وَ بِمَنْ مَعَكَ قالَ طائِرُكُمْ عِنْدَ اللَّهِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ
ترجمه:
45- ما به سوى «ثمود» برادرشان «صالح» را فرستاديم كه: خداى يگانه را بپرستيد! اما آنان به دو گروه تقسيم شدند كه به مخاصمه پرداختند.
46- (صالح) گفت: «اى قوم من! چرا براى بدى قبل از نيكى عجله مىكنيد (و عذاب الهى را مىطلبيد نه رحمت او را)؟! چرا از خداوند تقاضاى آمرزش نمىكنيد شايد مشمول رحمت (او) شويد»؟!
47- آنها گفتند: «ما تو را و كسانى كه با تو هستند به فال بد گرفتيم»! (صالح) گفت:
«فال (نيك و) بد شما نزد خداست؛ بلكه شما گروهى فريب خورده هستيد!
تفسير:
صالح در برابر قوم ثمود
بعد از ذكر قسمتى از سرگذشت «موسى»، «داود» و «سليمان» در آياتى كه گذشت، چهارمين پيامبرى كه بخشى از زندگى او و قومش در اين سوره مطرح